شکار اف 22 با موشک هایپرسونیک از فاصله 1000 کیلومتری!
رهاتل: از زمانی که اولین موشک های هوا به هوا در میانه قرن بیستم پا به عرصه نبرد گذاشتند، جنگ هوایی گرفتار تغییراتی اساسی شد. حالا، چین مدعی توسعه موشکی شده که با برد تعجب آور 1000 کیلومتر، می تواند میدان نبرد را دگرگون کند.
امیرمسعود عابدین: موشک های هوا به هوا (AAMs) برای برتری هوایی ضروری هستند. آنها از شروع جنگ ویتنام، سلاح های اصلی در نبردهای هوایی بوده اند و از نبردهای هوایی نزدیک (dog-fights) تا نبردهای هوایی فراتر از دید بصری (BVR) راه درازی را پیموده اند.
با این وجود، ادعای اخیر چین بر اساس توسعه یک موشک هایپرسونیک هوا به هوا با برد خیره کننده ۱۰۰۰ کیلومتر، می تواند در عمل جنگ هوایی را باز تعریف کند و نیروی هوایی کشورها را در موقعیت های درگیری، ملزم به زمین گیر شدن کند.
به عنوان مثال، در صورت عملیاتی شدن، جت های جنگنده چینی می توانند هر هواپیمای درحال پرواز را در هر نقطه، بدون عبور از حریم هوایی چین، مورد هدف قرار دهند.
برای درک بهتر این موضوع، این برد حدود پنج برابرِ برد موشک Meteor، یکی از پیشرفته ترین موشک های هوا به هوا در جهان است. این عدد همین طور بالاتر از دو برابرِ طولانی ترین برد موشک های هوا به هوا در نیروی دریایی ایالات متحده، یعنی AIM-۱۷۴B و R-۳۷M روسیه است (با برد ۴۰۰ کیلومتر).
برای درک این که چه طور قابلیت موشک هوا به هوا می تواند جنگ هوایی را باز تعریف کند و کشورها را ملزم به تغییر دکترین های جنگی خود کند، باید تکامل موشک های هوا به هوا را در طول شش دهه گذشته بررسی نماییم.
تکامل موشک های هوا به هوا کار بر روی توسعه موشک های هوا به هوا مدت کوتاهی بعد از جنگ جهانی دوم در ایستگاه آزمایش مهمات دریایی (NOTS) در اینیوکرن کالیفرنیا شروع شد.
نخستین موشک های هوا به هوا در نیمه دوم دهه ۱۹۵۰ عملیاتی شدند. در سال ۱۹۵۶، ایالات متحده نخستین کشوری بود که یک موشک هوا به هوا با نام AIM-۹ (موشک رهگیر هوایی) را وارد نیروی هوایی خود کرد. این موشک از هدف یابی فروسرخ (IR homing) استفاده و سر موشک، علایم حرارتی موتور یک هواپیما را شناسایی و دنبال می کرد.
نسخه اولیه AIM-۹B از یک آشکارساز سولفید سرب (PbS) استفاده می کرد که به علایم حرارتی حساس بود. بااینکه AIM-۹B در زمان خود انقلابی بود، اما بازهم از محدودیت های قابل توجهی رنج می برد. به عنوان مثال، از آنجا که علایم حرارتی موتور یک هواپیما را شناسایی و دنبال می کرد، تنها می توانست از جایی که امضاهای حرارتی هواپیما برجسته تر است، روی هدف قفل کند.
علاوه بر این، موشک در وضعیت مرطوب یا بارانی به خوبی کار نمی کرد و برد عملیاتی آن ۲ تا ۴.۸ کیلومتر بود.
اتحاد جماهیر شوروی به سرعت با K-۵ خود که در سال ۱۹۵۷ وارد ناوگان خدمت شد، به این مسیر پیوست. این موشک از شکل ابتدایی هدایت راداری استفاده می کرد. موشک پرتاب شده برای دنبال کردن هدف به رادار هواپیما متکی بود؛ این در حقیقت بدان معناست که هواپیمای پرتاب کننده موشک حتی بعد از پرتاب موشک باید هدف را قفل نگه می داشت. ظهور موشک های هوا به هوا به سرعت جنگ هوایی را تغییر داد.
چین به AIM-۹B دست می یابد
حادثه قابل توجهی در سال ۱۹۵۸ رخ داد که نخستین استفاده رزمی از یک موشک هوا به هوا را رقم زد. در سال ۱۹۵۸، در دومین بحران تنگه تایوان، جت های جنگنده F-۸۶ سابر (F-۸۶ Sabre) نیروی هوایی تایوان چندین موشک AIM-۹B Sidewinder را شلیک کردند و حداقل یک میگ چینی سرنگون شد. با این وجود، یک سایدوایندر به جت دشمن به هدف خوردن کرد اما منفجر نشد. خلبان با همان موشک در بدنه خود به سلامت به پایگاه بازگشت و در نهایت آنرا به روس ها تحویل داد که بعد از مطالعه دقیق، نسخه خودرا از AIM-۹ در سال ۱۹۶۱ با نام Vympel K-۱۳ معرفی کردند.
ظهور BVR ها (موشک هایی فراتر از میدان دید)
به تدریج، موشک های هوا به هوا با برد طولانی تر حضور خودرا نشان دادند. بیشتر موشک های هوا به هوای امروزی از دسته BVR هستند. Meteor اروپایی و AIM-۱۲۰D آمریکایی برد عملیاتی حدودا ۲۰۰ کیلومتر دارند. PL-۱۵E چین (نسخه صادراتی) نیز برد عملیاتی ۲۰۰ کیلومتر دارد. با این وجود، نسخه داخلی PL-۱۵ برد ادعایی ۳۰۰ کیلومتری دارد.
علاوه بر این، R-۳۷M و KS-۱۷۲ روسیه، PL-۱۷ چین و AIM-۱۷۴B آمریکایی همگی بردی در حدود ۴۰۰ کیلومتر دارند.
موشک R-۳۷M روسیه به یک عامل مهم در جنگ جاری اوکراین تبدیل گشته است، جایی که تعداد زیادی سرنگونی را به نام خود ثبت کرده است. بر طبق گزارشات، در جولای ۲۰۲۴ یک فروند سوخو ۳۵ روسی، میگ-۲۹ اوکراینی را در فاصله ۲۱۳ کیلومتری سرنگون کرده و ارزش خودرا در نبردهای هوایی اثبات نموده است.
با این وجود، چین با موشک هوا به هوای ۱۰۰۰ کیلومتری خود، در آستانه برهم زدن مفهوم نبرد هوایی و برتری هوایی است.
موشک هوا به هوای ۱۰۰۰ کیلومتری
اوایل امسال، دانشمندان چینی از آزمایش های غائی یک موشک هایپرسونیک جدید با برد ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر خبر دادند، یک موشک هوا به هوا با بردی بی سابقه. علاوه بر برد بی سابقه، سرعت موشک عامل نگران کننده دیگری است، چونکه می تواند با سرعت های هایپرسونیک حرکت نماید.
بر طبق گزارش South China Morning Post، در یک تمرین شبیه سازی نبرد هوایی که در سال ۲۰۲۳ انجام شد، دانشمندان دانشگاه پلی تکنیک شمال غربی، یک جنگنده نسل ششم چینی را با یک موشک فوق برد بلند مسلح کردند که توانست تا اتمسفر صعود کند و با سرعت هایپرسونیک به یک هواپیما حمله کند.
این گزارش اخطار داد که سرعت موشک درحال توسعه به این معنا است که هیچ هواپیمای آمریکایی نمی تواند از آن فرار کند. در ارتش ایالات متحده، نه B-۲۱ و نه پلت فرم های هوایی بزرگ و پرکاربرد نمی توانند به سرعت صوت برسند. حتی F-۲۲ نیز تنها می تواند تا حدود ۲ ماخ شتاب بگیرد که فرار را دشوار می کند.
این موشک هنوز در مرحله آزمایش است و چینی ها عادت دارند قابلیت پلت فرم های درحال توسعه خودرا اغراق آمیز نشان دهند. با این وجود، اگر ادعاهای چین درست باشد، این موشک می تواند به پکن برتری قابل توجهی بدهد و کشورهای رقیب را در موقعیت دشواری قرار دهد.
منبع: eurasiantimes
منبع: رهاتل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان رهاتل در مورد این مطلب