از طرح هم كدسازی تا حذف آبونمان
تصمیمی عجولانه به نفع یا زیان مشتركان؟
رهاتل: یادداشت/ زهرا بلبلی - كارشناس مخابرات
طرح هم كدسازی تلفن های ثابت سراسر كشور، طبق مصوبه سال ۱۳۸۹ دولت دهم، از آذرماه ۱۳۹۰ در تهران كلید خورد. بر طبق این طرح ۱۸۷ كد به ۳۱ كد كاهش پیدا كرد و سبب ضررهای زیادی برای شركت مخابرات ایران شد؛ به صورتی كه درآمد این شركت را بین ۱۴ تا ۱۵درصد كاهش داد. با این وجود شركت مخابرات ایران در جهت رعایت عدالت اجتماعی، طرحی را كه با بی عدالتی به این شركت تحمیل شده بود، اجرا كرد؛ درحالی كه ضررهای زیادی ازنظر درآمدی به شركت وارد شد.
این در حالی بود كه شركت مخابرات ایران از سال ۱۳۸۲ تا امسال، تنها ۱۰ درصد افزایش درآمد داشته است و در مقابل به خاطر اجرای طرح هم كدسازی ۲۰ درصد كاهش درآمد را متحمل شده است. حذف درآمد و بازگشت به درآمد پیش از سال ۱۳۸۲، برای نخستین اپراتور مخابراتی كشور جای تأسف بسیار دارد. درحالی كه شركت مخابرات ایران در این سال ها، هزینه های زیادی برای توسعه شبكه های مخابراتی، افزایش و بهبود كیفیت خدمات انجام داده است.
شركت مخابرات ایران در این سال ها ضمن این كه درآمد ثابتی داشته است، اما بر مبنای همین درآمد، برای برنامه ریزی های توسعه ای، سود سهامداران و پرداخت حقوق و امور رفاهی كاركنان خود هزینه های جاری و توسعه ای داشته و برای تأمین این هزینه ها با مشكلات و چالش های زیادی دست وپنجه نرم كرده است و امروز با صدور رأی هیئت عمومی عدالت اداری و به دنبال شكایت دیوان محاسبات كشور، دریافت اشتراك از مشتركین تلفن های ثابت فاقد مجوز قانونی اعلام و ابطال می گردد.
با این حال كه مرجع ابلاغ قانون برای اپراتورهای مخابراتی، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی است، ولی به هرحال تصمیمی گرفته شد، حكمی صادر شد و لازم الاجراست، ولی آیا هر تصمیمی جامع است؟ تفكرات كوتاه مدت یكی از بزرگ ترین اشتباهاتی است كه مسئولان را در تله تصمیمات نادرست می اندازد و آنان نمی دانند كه تصمیمی كه امروز می گیرند علاوه بر زمان حال بر آینده هم تأثیر خواهد داشت. تصمیمی كه برای اهدافی كه در نظر دارید، گرفته می شود؛ حتی اگر درست و كاربردی به نظر برسد؛ اما شاید با تأثیراتی كه بر دیگران می گذارد، در آینده، نه تنها تصمیمی نادرست باشد بلكه مخرب و توأم با تأثیرات منفی جبران ناپذیری هم باشد و نتایج منفی آن حتی هدفی را كه برای رسیدن به آن، تصمیمی گرفته شده، مخدوش و نابود كند.
شاید حذف اشتراك از قبوض تلفن ثابت، قانونی باشد و در تفكر كوتاه مدت برخی هم به نفع مشتركان باشد و در جهت عدالت اجتماعی، منفعت عمومی هم داشته باشد؛ اما آیا در آینده با كاهش درآمد مخابرات، منجر به كاهش هزینه های توسعه ای و تولید مشكل در برنامه ریزی های توسعه ای نخواهد شد؟
آیا مطلوب تر این نیست كه جایگزینی برای حذف این مبلغ از قبوض در نظر گرفته شود؟ شركت مخابرات ایران در سال ۱۳۹۶، بالغ بر ۴۸۵۰میلیارد تومان هزینه عملیاتی در بخش تلفن ثابت داشته است و بالغ بر ۳۰۰۰ میلیارد تومان بودجه سرمایه ای را برای برنامه ریزی های توسعه ای خود هزینه كرده است؛ چطور می تواند با درآمد ثابت در جهت توسعه گام های استواری بردارد؟
آینده از آن صنعت IT و ICT است. در مقطعی كه فرصت های سرمایه گذاری و كسب وكار در صنعت ICT دغدغه مسئولان و دست اندركاران این حوزه در ایران است و آی سی تی، موتور محرك اشتغال در كشور مطرح می شود؛ تصمیم برای حذف بخشی از درآمد مخابرات كه می تواند برای فرصت های كسب و كار و توسعه در حوزه آی سی تی و شبكه مخابراتی هزینه شود، در بلندمدت نه تنها به نفع مشتركان كه به ضرر آن ها و تمامی مردم ایران است.
تصمیمی كه بدون دوراندیشی و تنها با تمركز بر زمان حال گرفته شده، بازتاب و پیامدش، اتلاف نیرو، برنامه و سرمایه گذاری های گذشته است؛ تصمیمی غیر كارشناسانه كه باعث صدمه زدن به توسعه صنعت مخابرات ایران می گردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب